Το Ιράν ξέρει και παίζει σκάκι, εμείς παίζουμε ντάμα. Και οι Κούρδοι πληρώνουν το τίμημα των λαθών μας.

 

Kenneth R. Timmerman

Η υποστηριζόμενη από το Ιράν επίθεση στο Ιρανικό Κουρδιστάν δεν είναι τίποτα άλλο παρά καταστροφική για τις ΗΠΑ, τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή και το κύρος των ΗΠΑ. 
Πρόκειται για ένα παιχνίδι εξουσίας τύπου χόκεϋ των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης του διοικητή της δύναμης al-Quds (Ιεροσόλυμα, ιερός λόχος) , Κασέμ Σουλεϊμανί, και μια άμεση πρόκληση προς τον πρόεδρο Τραμπ, που έγινε λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του προέδρου για τη νέα σκληρή πολιτική κατά του Ιράν.

Ένας σύμμαχος των ΗΠΑ στη Βαγδάτη επιτίθεται εναντίον ενός άλλου συμμάχου των ΗΠΑ στο Κουρδιστάν χρησιμοποιώντας αμερικανικά όπλα, συμπεριλαμβανομένων των αρμάτων Abrams Μ1-Α2, που πληρώθηκαν με δολάρια των Αμερικανών φορολογουμένων. Και το κάνουν κάτω από τα άγρυπνα μάτια μη επανδρωμένων αεριωθούμενων των ΗΠΑ και των μαχητικών αεροπλάνων του συνασπισμού, τα οποία συνεχίζουν να ελέγχουν τον ουρανό πάνω από το Ιράκ. 
Πώς φτάσαμε εκεί στον κόσμο; 

Ακόμη και οι Δημοκρατικοί θα πρέπει να είναι έτοιμοι να παραδεχτούν ότι η απόσυρση των ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή υπό τον Ομπάμα και η συμφωνία πυρηνικής ενέργειας στο Ιράν ενθάρρυναν το ιρανικό καθεστώς, απομακρύνοντας παράλληλα μεγάλο μέρος της σκληρής αποδόσεως του Ιράν που οι κυρώσεις μας είχαν κερδίσει.

Σήμερα, αν θέλουμε να είμαστε σκληροί στο Ιράν, δεν μπορούμε πλέον να καλέσουμε τους Ευρωπαίους συμμάχους μας να κλείσουν την πρόσβαση του Ιράν στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεν μπορούμε πλέον να επιβάλλουμε επιβλητικά πρόστιμα σε γαλλική ή γερμανική τράπεζα για να τους τιμωρήσουμε για την παραβίαση αυτών των κυρώσεων και για να τους αποτρέψουμε από το να το κάνουν και πάλι.

Σήμερα, ο κύριος μοχλός μας κατά του Ιράν είναι στρατιωτικός. Μπορούμε να βομβαρδίσουμε τις δυνάμεις τους στο Ιράκ. Μπορούμε να σταματήσουμε τα πλοία τους. Τέλος, θα μπορούσαμε να πάρουμε δια της βίας τις εγκαταστάσεις παραγωγής πυρηνικών όπλων τους.

Αν αυτό ακούγεται όσο τρομερό όσο ο πόλεμος, είναι επειδή είναι.

Όπως είπε ο Thomas Jefferson σε σχέση με τους βαρβαρικούς πειρατές σε σύνδεσμο με μια προηγούμενη μουσουλμανική τζιχαντιστική συνομοσπονδία που είχε κηρύξει τον πόλεμο στην Αμερική: οι κυρώσεις είναι η μόνη επιλογή μεταξύ ενός συμβιβασμού και του πολέμου. Ο Ομπάμα απέσυρε μόλις τις κυρώσεις. Ο.Ε.Δ.

Αλλά η διοίκηση Τραμπ δεν είναι χωρίς ευθύνη. 

Ο Πρόεδρος ανέθεσε στην εθνική ομάδα ασφαλείας του να εξετάσει εκ νέου τη συνολική στρατηγική μας προς το Ισλαμικό Κράτος του Ιράν πολύ νωρίς στη θητεία του. Για να δείξει πόσο σοβαρή είναι η διοίκηση, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας , Μάικλ Φλιν, «έβαλε το Ιράν σε προσοχή» σε μια ενημέρωση που έγινε τη 1^η Φεβρουαρίου.

Και τότε κάτι συνέβη. Αντί να συνεχίσει την πολιτική της «σκλήρυνσης» καταγγέλλοντας την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, την επιβολή νέων κυρώσεων και άλλα μέτρα όπως συνέστησε ο Φλιν, ο πρόεδρος απέλυσε τον Φλιν και άλλους συμβούλους της σκληρής γραμμής και όλα έγιναν σούπα.

Δεν διαφωνώ με τη νέα στρατηγική του Ιράν που ξεκίνησε ο πρόεδρος την Παρασκευή, αντιθέτως. Οι Ιρανοί αντιφρονούντες φίλοι μου πήραν μεγάλη ενθάρρυνση από την προθυμία του προέδρου να υιοθετήσει μια προσέγγιση όλων των μετωπών κατά του ιρανικού καθεστώτος, όχι μόνο να επικεντρωθεί στο πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του. Το γεγονός ότι ανέφερε το τρομερό ιστορικό του καθεστώτος για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτική καταστολή ήταν σημαντικό. 

Αλλά σημαίνει ότι οι ΗΠΑ πραγματικά είναι τελικά έτοιμες να παράσχουν υλική υποστήριξη σε έναν συνασπισμό υπέρ της ελευθερίας στο Ιράν για να προκαλέσουν μια λαϊκή εξέγερση ενάντια στο καθεστώς; 

Μην κρατάτε την αναπνοή σας. Το Βαθύ Κράτος δεν θα συμμορφωνόταν ποτέ.

Αλλά ο Κασέμ Σουλεϊμανί δεν περίμενε να το ανακαλύψει. Ίσως υποθέτοντας - σωστά - ότι ο Αμερικανός πρόεδρος έπεσε πάνω από τα σκι του, αποφάσισε να ενεργήσει αποφασιστικά για να δοκιμάσει την αποφασιστικότητα του Προέδρου.

Θέλετε να φέρεστε σκληρά στο ιρανικό καθεστώς, κύριε πρόεδρε; Τότε βομβαρδίστε τις πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν οι οποίες επιτίθενται στους Κούρδους συμμάχους μας στο Βόρειο Ιράκ και στείλτε ειδικές αμερικανικές δυνάμεις για να συλλάβουν τον στρατηγό Κασέμ Σουλεϊμανί, έναν εγκληματία πολέμου ο οποίος έχει στα χέρια του το αίμα περισσότερων από χίλιους στρατιώτες των ΗΠΑ. (Παρακολουθήστε ένα βίντεο για το πώς το Ιράν σκότωσε τους στρατιώτες μας στο Ιράκ εδώ ).

Γιατί για αυτό τολμά ο Σουλεϊμάνι να σας προκαλέσει να κάνετε. Και στοιχηματίζει, δεν θα σηκώσετε ένα δάχτυλο για να βοηθήσετε τους Κούρδους ή να τον απειλήσετε με οποιονδήποτε τρόπο.

Στη γλώσσα της Μέσης Ανατολής, αυτό κάνει τον Κασέμ Σουλεϊμανί - όχι τον Ντόναλντ Τραμπ -  να είναι το ισχυρό άλογο, εκείνο που πρέπει να φοβηθεί και να σεβαστεί.

Για να είμαι δίκαιος με τον Σουλεϊμάνι, εκείνος έχει προωθήσει τα κομμάτια του σαν έναν λαμπρό σκακιστή, βγάζοντας την παγίδα του σε μας ακριβώς τη στιγμή που θα μας προκαλούσε τη μεγαλύτερη ζημιά.

Πρώτον, το 2014, καθώς το Ντάες/ISIS προετοίμαζε την επίθεσή του κατά της Μοσούλης και των ασσυριακών χριστιανικών και κουρδικών περιοχών του Βόρειου Ιράκ, ανέθεσε στη μαριονέτα του, τότε τον πρωθυπουργό του Ιράκ Νούρι αλ Μαλίκι, να διατάξει τον ιρακινό στρατό να αποχωρήσει από τη Μοσούλη μπροστά από την επέλαση του Ντάες/ISIS. 

Αυτό άφησε τη Μοσούλη ανυπεράσπιστη και εξηγεί γιατί το Ντάες κατάφερε να καταλάβει την πόλη σε λίγες ώρες χωρίς ούτε μια μάχη.

Ο Μαλίκι διέφυγε σύντομα στο Ιράν, αφού ο ρόλος του στην εγκατάλειψη της Μοσούλης αποκαλύφθηκε στα ιρακινά μέσα ενημέρωσης και σύντομα αντικαταστάθηκε από τον νέο άνθρωπο του Κασέμ Σουλιμάνι, πρωθυπουργό Χαϊντάρ αλ-Αμπάντι.

Ίδιο αφεντικό, νέα μαριονέτα.

Στη συνέχεια, προσέλαβε 100.000 Ιρακινούς Σιίτες μαχητές στην πολιτοφυλακή Hasht-e Shahbi, γνωστή στα αγγλικά ως Popular Mobilization Units (PMU ) (Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης). Μπορεί να είναι Ιρακινοί, αλλά ανήκουν στον Κασέμ Σουλεϊμανί και την δήναμη Quds.

Όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να επανα-εξοπλίσουν τον ιρακινό στρατό για να συμμετάσχει στον αγώνα κατά του ντάες/ISIS, ο Κασέμ Σουλεϊμανί τοποθέτησε τις μονάδες PMU για να γεμίσουν το κενό που άφησε το Ντάες/ISIS φεύγοντας. 

Όπως έμαθα τον Ιούλιο, ενώ ήμουν σε δημοσιογραφική αποστολή στο βόρειο Ιράκ, το PMU βρισκόταν σε μέτωπο με τους Κούρδους πεσμεργκά σε ολόκληρη την περιοχή της πεδιάδας της Νινευής και απειλούσε ήδη να τους αντιμετωπίσει στο Κιρκούκ.

Καθώς ο ιρακινός στρατός με την υποστήριξη των ΗΠΑ ωθούσε το Ντάες/ISIS έξω από το Ιράκ, το PMU του Σουλεϊμάνι έτρεξε προς τα σύνορα με τη Συρία ανοίγοντας γέφυρα για το Ιράν προς τη Συρία και το Λίβανο, τοποθετώντας το Ιράν άμεσα στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ για πρώτη φορά.

Σήμερα, ο Σουλεϊμάνι και ο στρατηγικός σύμμαχός του, Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, θέλουν να περάσουν το λουρί στον Ιρακινό Κούρδο πρόεδρο Μασούντ Μπαρζανί για να συνειδητοποιηθεί ποιος πραγματικά κάνει κουμάντο στην περιοχή.

Μαντέψτε τι: παρά την ευπρόσδεκτη γενναιότητα του Ντόναλντ Τραμπ, δεν είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. 

Ένας άμεσος στόχος, τόσο για τους Τούρκους όσο και για τους Ιρανούς, είναι η εξάλειψη ασφαλών καταφυγίων στο ιρακινό Κουρδιστάν για τις ομάδες του PKK και του PJAK, τουρκικές και ιρανικές ομάδες Κούρδων αντιφρονούντων. Και οι δύο επανέλαβαν αυτή την απαίτηση τις τελευταίες ημέρες.

Πέρα από αυτό, θέλουν να κάνουν το Μπαρζανί να γονατίσει σαν υποτελή προς κυρίαρχο και να εγκαταλείψει όλες τις ελπίδες του για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες παραιτηθούν από την υποστήριξη τους στο KRG.

Ο ίδιος ο Μπαρζανί έχει κάνει κακές κινήσεις. Έβαλε απερίσκεπτα την βασίλισσα του σε κίνδυνο (Κιρκούκ), ενώ δεν υπερασπίστηκε τον βασιλιά του (Ερμπίλ). Και ενώ το έπραξε, ανέστειλε τον μοναδικό πιστοποιημένο σύμμαχο του, τις Ηνωμένες Πολιτείες, και απομάκρυνε τους τοπικούς αντιπάλους του, την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν του πρώην Ιρακινού προέδρου, Τζαλάλ Ταλαμπάνι, ο οποίος πέθανε στις 3 Οκτωβρίου.

Ο Μπαρζανί φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει ότι ξεπεράσει τα όρια με το άσχημο και κακά προετοιμασμένο δημοψήφισμα του και συμφώνησε να παραχωρήσει την αεροπορική βάση Κ-1 και άλλες θέσεις νότια του Κιρκούκ στις ιρακινές κυβερνητικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από το Ιράν στα νότια του Κιρκούκ.

Μέχρι στιγμής, το Πεντάγωνο προσποιείται ότι δεν συμβαίνει τίποτα, μόνο ένα παιγνίδι ελιγμών μεταξύ φίλων.

Αυτό δεν είναι μόνο ενοχλητικό, είναι επικίνδυνο, κακά κατευθυνόμενο και θα οδηγήσει σε πλήρη καταστροφή. Έχουμε ήδη χάσει το Ιράκ, χάρη στην αποχώρηση του Ομπάμα το 2011. Τώρα πρόκειται να χάσουμε τον τελευταίο σύμμαχο που έχουμε στο έδαφος, τους Κούρδους.

Ήρθε η ώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες να αντιμετωπίσουν τα γεγονότα και να αναγνωρίσουν ότι ένα ανεξάρτητο, ενωμένο Ιράκ έπαψε να υπάρχει πριν από αρκετά χρόνια και ότι ο μόνος τρόπος να ελέγξουμε την ιρανική κυριαρχία στη περιοχή είναι να υποστηρίξουμε ένα ενωμένο, ανεξάρτητο και δημοκρατικό Κουρδιστάν, με αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στο Κιρκούκ και την Ερμπίλ.

Για να φτάσουμε εκεί θα χρειαστεί μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία, επειδή ο Μπαρζανί έχει δείξει ότι είναι απερίσκεπτος, αναξιόπιστος και αντιδημοκρατικός. Πρέπει να εργαστούμε στο έδαφος, ευθυγραμμίζοντας τους παίκτες.

Πρέπει να παίζουμε σκάκι, όχι ντάμα.

Kenneth R. Timmerman

Μετάφραση στα ελληνικά από Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμονα Πολιτικά, Αθήνα, 19.10.2017

http://www.frontpagemag.com/fpm/268145/iran-plays-chess-we-play-checkers-kenneth-r-timmerman