Από το καλοκαίρι και μετά τα δρομολόγια μειώθηκαν δραματικά και ο κόσμος διαμαρτύρεται
Κείμενο: Άρης Δημοκίδης
Περιμένοντας λεωφορείο στην Θεσσαλονίκη…
Μου ήρθε μια καταγγελία φοιτήτριας και τη δημοσιεύω αυτούσια:
«Καλησπέρα! Είμαι φοιτήτρια και κινούμαι με το αστικό στην Θεσσαλονίκη καθημερινά. Θα ήθελα να καταγγείλω κάποια περιστατικά που συμβαίνουν και θα ήταν χαρά μου να τα δημοσιοποιήσετε.
Τα λεωφορεία πλέον είναι κάθε μέρα τις ώρες που κινούμαι γεμάτα.
Κείμενο: Άρης Δημοκίδης
Μου ήρθε μια καταγγελία φοιτήτριας και τη δημοσιεύω αυτούσια:
«Καλησπέρα! Είμαι φοιτήτρια και κινούμαι με το αστικό στην Θεσσαλονίκη καθημερινά. Θα ήθελα να καταγγείλω κάποια περιστατικά που συμβαίνουν και θα ήταν χαρά μου να τα δημοσιοποιήσετε.
Τα λεωφορεία πλέον είναι κάθε μέρα τις ώρες που κινούμαι γεμάτα.
Εγώ παίρνω το λεωφορείο (και συγκεκριμένα γραμμή 2 που κατευθύνεται προς το ΙΚΕΑ) πρωί και απόγευμα. Και στο πάνε και στο έλα οι συνθήκες είναι τριτοκοσμικές.
Τα δρομολόγια που αναγράφονται στην διαδικτυακή σελίδα του Ο.Α.Σ.Θ. δεν τηρούνται πια και καμιά φορά περνάνε λεωφορεία κάθε 35-40 λεπτά.
Ο κοσμος δεν χωράει να μπει, οι πόρτες των λεωφορείων κλείνουν με το ζόρι και πολλές φορές κόσμος που περιμένει στις στάσεις από κάποια στιγμή και μετά δεν μπορεί να πάρει το αστικό γιατί πολύ απλά δεν χωράει. (Έχω υπάρξει σε αυτή τη θέση και την βδομάδα το παθαίνω τουλάχιστον τις δυο μέρες). Ο κόσμος που βρίσκεται μέσα στο λεωφορείο δεν μπορεί να αναπνεύσει και είναι ασφυκτικά, αφού προσπαθούν να χωρέσουν όλοι για να πάνε στον προορισμό τους.
Έχουν όμως σημειωθεί και κλοπές (με θύματα από ηλικιωμένους μέχρι και νέα κοπέλα που επειδή κλείστηκε το πόδι της στην πόρτα γιατί δεν χωρούσε, πήγε κάποιος να την βοηθήσει και της έκλεψε το κινητό από την τσέπη της.)
Τα δρομολόγια που αναγράφονται στην διαδικτυακή σελίδα του Ο.Α.Σ.Θ. δεν τηρούνται πια και καμιά φορά περνάνε λεωφορεία κάθε 35-40 λεπτά.
Επειδή όμως έχω και άλλες δραστηριότητες και σε άλλη περιοχή και παίρνω το λεωφορείο για να μετακινηθώ, το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες γραμμές (πιο συγκεκριμένα 10, 31, 14 και 37).
Και επειδή γενικότερα επικρατεί ένα χάος σας επισυνάπτω ενδεικτικές φωτογραφίες από την στάση Καμάρα που τις τράβηξα εγώ η ίδια στις 16:38 μ.μ. όπου φαίνεται όσο γίνεται ο κόσμος που περιμένει τα λεωφορεία!»
Τα δρομολόγια που αναγράφονται στην διαδικτυακή σελίδα του Ο.Α.Σ.Θ. δεν τηρούνται πια και καμιά φορά περνάνε λεωφορεία κάθε 35-40 λεπτά.
Ο κοσμος δεν χωράει να μπει, οι πόρτες των λεωφορείων κλείνουν με το ζόρι και πολλές φορές κόσμος που περιμένει στις στάσεις από κάποια στιγμή και μετά δεν μπορεί να πάρει το αστικό γιατί πολύ απλά δεν χωράει. (Έχω υπάρξει σε αυτή τη θέση και την βδομάδα το παθαίνω τουλάχιστον τις δυο μέρες). Ο κόσμος που βρίσκεται μέσα στο λεωφορείο δεν μπορεί να αναπνεύσει και είναι ασφυκτικά, αφού προσπαθούν να χωρέσουν όλοι για να πάνε στον προορισμό τους.
Έχουν όμως σημειωθεί και κλοπές (με θύματα από ηλικιωμένους μέχρι και νέα κοπέλα που επειδή κλείστηκε το πόδι της στην πόρτα γιατί δεν χωρούσε, πήγε κάποιος να την βοηθήσει και της έκλεψε το κινητό από την τσέπη της.)
Τα δρομολόγια που αναγράφονται στην διαδικτυακή σελίδα του Ο.Α.Σ.Θ. δεν τηρούνται πια και καμιά φορά περνάνε λεωφορεία κάθε 35-40 λεπτά.
Επειδή όμως έχω και άλλες δραστηριότητες και σε άλλη περιοχή και παίρνω το λεωφορείο για να μετακινηθώ, το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες γραμμές (πιο συγκεκριμένα 10, 31, 14 και 37).
Και επειδή γενικότερα επικρατεί ένα χάος σας επισυνάπτω ενδεικτικές φωτογραφίες από την στάση Καμάρα που τις τράβηξα εγώ η ίδια στις 16:38 μ.μ. όπου φαίνεται όσο γίνεται ο κόσμος που περιμένει τα λεωφορεία!»
Πολλοί θα έχουν να μοιραστούν τέτοιες εμπειρίες τους τελευταίους μήνες (και όποιος θέλει μπορεί να το κάνει στα σχόλια).
Ας πω εγώ τι έχω προσέξει: Απ’ το φθινόπωρο και μετά όντως τα δρομολόγια έχουν μειωθεί δραματικά.
Τις δύο σχεδόν εβδομάδες που κράτησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έπαιρνα κάθε μέρα το 5, το οποίο μέχρι το καλοκαίρι περνούσε αρκετά συχνά -δηλαδή κάθε 5 με 10 λεπτά το πολύ. Τώρα πάρα πολλές φορές στον πίνακα τηλεματικής έβλεπα με το που πήγαινα ότι το επόμενο θα ερχόταν πχ. σε 18 λεπτά ή ακόμα και σε 20. Κάθε μέρα όμως. Η απόσταση μεταξύ δύο λεωφορείων ήταν το λιγότερο 15 λεπτά. Και τα λεωφορεία φίσκα.
Ένα μεσημέρι στη στάση που πήγα είχε ακόμα πιο πολύ κόσμο απ’ ό,τι συνήθως. Το λεωφορείο ήρθε μετά από 17 λεπτά, όμως ανεβαίνοντας διαπίστωσα ότι είχε αργήσει πολύ περισσότερο απ’ αυτό.
«Μας δουλεύετε;» πήγε και είπε μία κυρία στον οδηγό. «Περιμένω απ’ τις 4:35 και το λεωφορείο ήρθε τώρα στις 5:00 ακριβώς. Δηλαδή το δρομολόγιο των 4:45 δεν πέρασε καν!». (Έτσι κατάλαβα πως πλέον θεωρείται λογικό να περνάει το 5 μόνο κάθε δεκαπέντε λεπτά…)
«Ακριβώς! Πηδήξατε ένα δρομολόγιο και μας αφήσατε να περιμένουμε σχεδόν μισή ώρα» πρόσθεσε ένας κύριος. Ο οδηγός έκανε ότι δεν ακούει. Ο κόσμος παστωμένος στο λεωφορείο, σε ώρα που κανονικά θα έβρισκες και να κάτσεις αλλά τώρα δε χωρούσες ούτε να σταθείς.
«Πού ζούμε δηλαδή; Στην Καλαμαριά, το μεγαλύτερο Δήμο της πόλης μετά τον κεντρικό! Δε ζούμε σε κανα ψόφιο προάστιο να περνάει το λεωφορείο κάθε 20 ή 30 λεπτά!» είπε κάποιος τρίτος.
Συμπέρασμα;
Από τότε που ο ΟΑΣΘ κρατικοποιήθηκε τα δρομολόγια μειώθηκαν δραματικά, τα λεωφορεία μερικές φορές δεν κάνουν ούτε καν τα (ήδη αραιά) δρομολόγια που πρέπει, κόσμος μαζεύεται στις στάσεις και χάνει τις δουλειές του, και στα λεωφορεία μερικές φορές δεν μπορείς ούτε να αναπνεύσεις.
Το ότι χρονικά συνέπεσαν αυτές οι αλλαγές με την κρατικοποίηση (η κυβέρνηση δεν κατάφερε να βρει άλλο τρόπο για να λύσει τα προβλήματα του ΟΑΣΘ παρά να βάλει τον Στέλιο Παππά επικεφαλής και να πάρει στην αγκαλιά του Δημοσίου- με ό,τι αυτό συνεπάγεται- την επιχείρηση) μπορεί ακόμα και να είναι τυχαίο.
Καθόλου τυχαίο όμως δεν είναι το ότι δεν έχουν επανέλθει ακόμα στα κανονικά τους τα δρομολόγια. Ο κ. Παππάς θα έπρεπε να δούλευε νυχθημερόν για να το λύσει -εάν δεν το δημιούργησε επίτηδες ή κατά λάθος ο ίδιος δηλαδή. Κι όμως κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί, και το χειρότερο είναι πως αν δεν υπάρξει δημοσιοποίηση αυτών των ζητημάτων δεν θα φιλοτιμηθεί (ή αναγκαστεί) να κάνει κάτι – ποτέ…
Τις δύο σχεδόν εβδομάδες που κράτησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έπαιρνα κάθε μέρα το 5, το οποίο μέχρι το καλοκαίρι περνούσε αρκετά συχνά -δηλαδή κάθε 5 με 10 λεπτά το πολύ. Τώρα πάρα πολλές φορές στον πίνακα τηλεματικής έβλεπα με το που πήγαινα ότι το επόμενο θα ερχόταν πχ. σε 18 λεπτά ή ακόμα και σε 20. Κάθε μέρα όμως. Η απόσταση μεταξύ δύο λεωφορείων ήταν το λιγότερο 15 λεπτά. Και τα λεωφορεία φίσκα.
Ένα μεσημέρι στη στάση που πήγα είχε ακόμα πιο πολύ κόσμο απ’ ό,τι συνήθως. Το λεωφορείο ήρθε μετά από 17 λεπτά, όμως ανεβαίνοντας διαπίστωσα ότι είχε αργήσει πολύ περισσότερο απ’ αυτό.
«Μας δουλεύετε;» πήγε και είπε μία κυρία στον οδηγό. «Περιμένω απ’ τις 4:35 και το λεωφορείο ήρθε τώρα στις 5:00 ακριβώς. Δηλαδή το δρομολόγιο των 4:45 δεν πέρασε καν!». (Έτσι κατάλαβα πως πλέον θεωρείται λογικό να περνάει το 5 μόνο κάθε δεκαπέντε λεπτά…)
«Ακριβώς! Πηδήξατε ένα δρομολόγιο και μας αφήσατε να περιμένουμε σχεδόν μισή ώρα» πρόσθεσε ένας κύριος. Ο οδηγός έκανε ότι δεν ακούει. Ο κόσμος παστωμένος στο λεωφορείο, σε ώρα που κανονικά θα έβρισκες και να κάτσεις αλλά τώρα δε χωρούσες ούτε να σταθείς.
«Πού ζούμε δηλαδή; Στην Καλαμαριά, το μεγαλύτερο Δήμο της πόλης μετά τον κεντρικό! Δε ζούμε σε κανα ψόφιο προάστιο να περνάει το λεωφορείο κάθε 20 ή 30 λεπτά!» είπε κάποιος τρίτος.
Συμπέρασμα;
Από τότε που ο ΟΑΣΘ κρατικοποιήθηκε τα δρομολόγια μειώθηκαν δραματικά, τα λεωφορεία μερικές φορές δεν κάνουν ούτε καν τα (ήδη αραιά) δρομολόγια που πρέπει, κόσμος μαζεύεται στις στάσεις και χάνει τις δουλειές του, και στα λεωφορεία μερικές φορές δεν μπορείς ούτε να αναπνεύσεις.
Το ότι χρονικά συνέπεσαν αυτές οι αλλαγές με την κρατικοποίηση (η κυβέρνηση δεν κατάφερε να βρει άλλο τρόπο για να λύσει τα προβλήματα του ΟΑΣΘ παρά να βάλει τον Στέλιο Παππά επικεφαλής και να πάρει στην αγκαλιά του Δημοσίου- με ό,τι αυτό συνεπάγεται- την επιχείρηση) μπορεί ακόμα και να είναι τυχαίο.
Καθόλου τυχαίο όμως δεν είναι το ότι δεν έχουν επανέλθει ακόμα στα κανονικά τους τα δρομολόγια. Ο κ. Παππάς θα έπρεπε να δούλευε νυχθημερόν για να το λύσει -εάν δεν το δημιούργησε επίτηδες ή κατά λάθος ο ίδιος δηλαδή. Κι όμως κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί, και το χειρότερο είναι πως αν δεν υπάρξει δημοσιοποίηση αυτών των ζητημάτων δεν θα φιλοτιμηθεί (ή αναγκαστεί) να κάνει κάτι – ποτέ…
Αυτό είναι παράξενο, διότι ο πατήρ Παππάς ήταν πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου και εξ αυτού του λόγου διαβεβαίωνε ο άνθρωπος ότι είχε όλα τα προσόντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλαζουν τα καθισματα με αεριζομενα βελουδινα διοτι οι ποποι των εισβολεων ειναι λιαν ευαισθητοι λογω συνεχους χρησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ Ο ΟΑΣΘ ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ Ο ΟΑΣΘ ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ.ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΤΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ.ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΕΙ ΤΟ ΔΟΝΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΒΓΑΖΕΙΣ.Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ κ. ΣΠΙΡΤΖΗΣ ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΧΕ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟΝ ΟΑΣΘ(μια δημοσια επιχειρηση οπου θα την ελεγχομε και θα διοριζουμε τα δικα μας παιδια).
ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ.ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΚΑΙ ΠΗΡΑ ΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ, 3 ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ. ΑΠΟ 6 ΕΩΣ 8 ΤΟ ΠΡΩΙ.ΣΤΙΣ 08.10 ΑΝΑΧΩΡΟΥΣΕ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΑΠΟ ΕΠΑΝΩΜΗ ΓΙΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ.
ΣΤΙΣ 08.15 ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΦΘΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΩΜΗ.ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΑ ΣΤΟΝ ΟΑΣΘ
ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΧΑΛΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΙΣ 10.00. ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΑ ΔΕΟΝΤΩΣ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΙΛΟΦΡΟΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΑΦΕΡΩ.ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ
ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΕΠΙ ΟΑΣΘ ΕΙΧΕ ΞΑΝΑΤΥΧΕΙ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ, ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΛΙΓΑΚΙ ΚΑΙ ΕΡΧΟΤΑΝ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΕΙ ΤΟ ΚΟΣΜΟ.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΧΕΙ ΦΘΑΣΕΙ ΣΤΟ ΑΠΡΟΧΩΡΗΤΟ.ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΘΕΣΕΙ ΔΕΚΑΡΑ ΤΣΑΚΙΣΤΗ.