19/1/18

Υγειονομική περίθαλψη στην πρώην ΕΣΣΔ


Του Yuri N. Maltsev

Το 1918, η Σοβιετική Ένωση έγινε η πρώτη χώρα που υποσχέθηκε την καθολική κάλυψη της υγειονομικής περίθαλψης εφ’ όρου ζωής, η οποία θα επιτυγχάνοταν με την πλήρη κοινωνικοποίηση της ιατρικής. Το «δικαίωμα στην υγεία» έγινε ένα «συνταγματικό δικαίωμα» των πολιτών της Σοβιετικής Ένωσης.
Τα φερόμενα πλεονεκτήματα αυτού του συστήματος ήταν ότι θα «μειωθεί» το κόστος και θα εξαλειφθούν οι «σπατάλες» που προήλθαν από «περιττές αλληλοεπικαλύψεις και παραλληλισμούς» – δηλαδή τον ανταγωνισμό.
Αυτοί οι στόχοι ήταν παρόμοιοι με αυτούς που δήλωσαν ο κ. Obama και η κα Pelosi – ελκυστικοί και ανθρώπινοι στόχοι παγκόσμιας κάλυψης και χαμηλού κόστους. Υπάρχει κάτι που να μη μας αρέσει εδώ;

Υγειονομικά προβλήματα του συστήματος…υγείας

Το σύστημα είχε πολλές δεκαετίες καιρό για να δουλέψει, αλλά η εκτεταμένη απάθεια και η χαμηλή ποιότητα εργασίας παρέλυσαν το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Στα βάθη του σοσιαλιστικού πειράματος, τα ιδρύματα υγειονομικής περίθαλψης στη Ρωσία ήταν τουλάχιστον εκατό χρόνια πίσω από το μέσο επίπεδο των ΗΠΑ. Επιπλέον, η βρωμιά, οι μυρωδιές, οι γάτες που περιπλανιούνταν στις αίθουσες, το μεθυσμένο ιατρικό προσωπικό και η απουσία σαπουνιών και προμηθειών καθαρισμού προστίθενται σε μια συνολική εικόνα απελπισίας και απογοήτευσης που παραλύει το σύστημα. Σύμφωνα με επίσημες ρωσικές εκτιμήσεις, το 78% όλων των θυμάτων του AIDS στη Ρωσία κόλλησε τον ιό μέσω βρώμικων βελονών ή μολυσμένου αίματος στα κρατικά νοσοκομεία.
Η ανευθυνότητα, που εκφράζεται από το δημοφιλές ρωσικό ρητό «προσποιούνται ότι μας πληρώνουν και υποκρινόμαστε ότι δουλεύουμε», είχε ως αποτέλεσμα φρικτή ποιότητα υπηρεσίας, εκτεταμένη διαφθορά και εκτεταμένες απώλειες ζωών. Ο φίλος μου, διάσημος νευροχειρουργός στη σημερινή Ρωσία, λάμβανε μηνιαίο μισθό 150 ρούβλια – το ένα τρίτο του μέσου μισθού του οδηγού λεωφορείου.

Δωροδοκίες και διαφθορά

Προκειμένου να λάβουν κάποια ελάχιστη προσοχή από τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό, οι ασθενείς έπρεπε να πληρώνουν δωροδοκίες. Ήμουν μάρτυρας μιας περίπτωσης ενός «μη πελάτη» ασθενή που πέθανε προσπαθώντας να φτάσει σε μία τουαλέτα στο τέλος του μεγάλου διαδρόμου μετά από χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο. Η αναισθησία ήταν συνήθως «μη διαθέσιμη» για αμβλώσεις ή μικρές δερματικές και  χειρουργικές επεμβάσεις σε αυτί, μύτη, λαιμό. Αυτό χρησιμοποιήθηκε ως μέσο εκβιασμού από αδίστακτους ιατρικούς γραφειοκράτες.
«Η σκλαβιά σίγουρα «μείωσε το κόστος «της εργασίας,» εξάλειψε τα απόβλητα «των διαπραγματεύσεων για τους μισθούς και απέφυγε «περιττές αλληλοεπικαλύψεις και παραλληλισμούς.»
Για να βελτιωθούν τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των ατόμων που πέθαιναν μέσα στο σύστημα, το προσωπικό κυριολεκτικά πετούσε τους ασθενείς έξω από το κτίριο πριν ξεψυχήσουν.

Ανύπαρκτη νομική κάλυψη για τους αδικημένους 

Όντας συνήγορος του πολίτη στην περιοχή της Μόσχας από το 1987 έως το 1989, έλαβα πολλές καταγγελίες για εγκληματική αμέλεια, δωροδοκίες ληφθέντων από ιατρικούς γραφειοκράτες, μεθυσμένα πληρώματα ασθενοφόρων και τροφικές δηλητηριάσεις σε νοσοκομεία και εγκαταστάσεις παιδικής μέριμνας. Θυμάμαι την περίπτωση ενός 14χρονου κοριτσιού από την περιοχή μου που πέθανε από οξεία νεφρίτιδα σε νοσοκομείο της Μόσχας. Πέθανε επειδή ένας γιατρός αποφάσισε ότι ήταν καλύτερο να σώσει την «πολύτιμη» ταινία ακτίνων Χ (που εισήχθη από τους Σοβιετικούς για σκληρό νόμισμα) αντί να διπλο-ελέγξει τη διάγνωσή του. Αυτές οι ακτίνες Χ θα είχαν διορθώσει τη διάγνωση για νευροπαθητικό πόνο.
Αντ’ αυτού, ο γιατρός εφάρμοσε στην έφηβη θερμική συμπίεση, η οποία την σκότωσε σχεδόν αμέσως. Δεν υπήρχε νομική κάλυψη για τους γονείς και τους παππούδες του κοριτσιού. Εξ ορισμού, ένα σύστημα ενιαίας πληρωμής (single payer) δεν μπορεί να επιτρέψει οποιαδήποτε τέτοια κάλυψη. Οι παππούδες δεν μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν σε αυτή την απώλεια. Και οι δύο πέθαναν μέσα σε έξι μήνες. Ο γιατρός δεν έλαβε επίσημη επίπληξη.

Το «αταξικό» σύστημα δημιούργησε…τάξεις ευεργετημένων

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι κυβερνητικοί γραφειοκράτες και οι αξιωματούχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος, ήδη από το 1921 (τρία χρόνια μετά την κοινωνικοποίηση της ιατρικής από τον Λένιν), συνειδητοποίησαν ότι το εγκαλιταριανό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης ήταν καλό μόνο για το προσωπικό τους συμφέρον ως παροχείς, διευθυντές και διανομείς – αλλά όχι ως χρήστες του συστήματος.
Έτσι, όπως σε όλες τις χώρες με κοινωνικοποιημένη ιατρική, δημιουργήθηκε ένα σύστημα δύο επιπέδων: το ένα για τις «γκρίζες μάζες» και το άλλο, με ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο υπηρεσίας, για τους γραφειοκράτες και τους διανοούμενους τους. Στην ΕΣΣΔ, ήταν συχνά η πραγματικότητα ότι ενώ εργαζόμενοι και αγρότες πέθαιναν στα κρατικά νοσοκομεία, το φάρμακο και ο εξοπλισμός που μπορούσε να σώσει τη ζωή τους καθόταν αχρησιμοποίητο στο σύστημα της νομενκλατούρας.
Ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας
Στο τέλος του σοσιαλιστικού πειράματος, το επίσημο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στη Ρωσία ήταν περισσότερο από 2,5 φορές υψηλότερο από ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες και 5 φορές μεγαλύτερο από  από το αντίστοιχο της Ιαπωνίας. Το ποσοστό των 24,5 θανάτων ανά 1000 γεννήσεις τέθηκε υπό έρευνα πρόσφατα από αρκετούς βουλευτές στο ρωσικό κοινοβούλιο, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι 7 φορές υψηλότερος από ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό θα έκανε το ρωσικό ποσοστό θνησιμότητας 55 σε σύγκριση με το ποσοστό των ΗΠΑ 8,1 ανά 1.000 γεννήσεις.
Τούτου λεχθέντος, θα πρέπει να καταστήσω σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ένα από τα υψηλότερα ποσοστά του βιομηχανοποιημένου κόσμου μόνο επειδή μετράει όλα τα νεκρά βρέφη , συμπεριλαμβανομένων των πρόωρων μωρών, όπου συμβαίνει το μεγαλύτερο μέρος των θανάτων.
Οι περισσότερες χώρες δεν υπολογίζουν τους πρόωρους θανάτους του βρέφους. Ορισμένες δεν υπολογίζουν τυχόν θανάτους που συμβαίνουν τις πρώτες 72 ώρες. Ορισμένες χώρες δεν υπολογίζουν καν θανάτους από τις πρώτες δύο εβδομάδες της ζωής. Στην Κούβα, που χαρακτηρίζεται από πολύ χαμηλό ποσοστό θνησιμότητας, τα βρέφη καταγράφονται μόνο όταν είναι ηλικίας πολλών μηνών, αφαιρώντας έτσι από τις επίσημες στατιστικές όλους τους θανάτους των βρεφών που συμβαίνουν κατά τους πρώτους μήνες της ζωής τους.
Στις αγροτικές περιοχές Καρακάλπακια, Σαχά, Τσετσενία, Καλύκκια και Ινγκουσετία, το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας είναι περίπου 100 ανά 1.000 γεννήσεις, τοποθετώντας αυτές τις περιοχές στην ίδια κατηγορία με την Αγκόλα, το Τσαντ και το Μπαγκλαντές. Δεκάδες χιλιάδες βρέφη πέφτουν θύματα της γρίπης κάθε χρόνο και το ποσοστό των παιδιών που πεθαίνουν από την πνευμονία και τη φυματίωση αυξάνεται. Οι ραχίτιδες, που οφείλονται στην έλλειψη βιταμίνης D και είναι άγνωστες στον υπόλοιπο κόσμο, σκοτώνουν πολλούς νέους.
Προσδόκιμο ζωής
Η βλάβη της μήτρας είναι ευρέως διαδεδομένη, χάρη στις 7.3 αποβολές που υφίσταται η μέση Ρωσίδα γυναίκα κατά τη διάρκεια των γόνιμων χρόνων. Λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλές γυναίκες αποφεύγουν συνολικά τις αμβλώσεις, ο μέσος όρος 7.3 σημαίνει ότι πολλές γυναίκες έχουν δεκάδες ή περισσότερες αμβλώσεις κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Ακόμη και σήμερα, σύμφωνα με την Επιτροπή Στατιστικής του Κράτους, το μέσο προσδόκιμο ζωής για τους Ρώσους άνδρες είναι μικρότερο από 59 έτη – 58 έτη και 11 μήνες – ενώ για τις Ρωσίδες γυναίκες είναι 72 έτη. Το συνδυασμένο ποσοστό είναι 65 έτη και τρεις μήνες.1 Συγκριτικά, η μέση διάρκεια ζωής για τους άνδρες στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι 73 έτη και για τις γυναίκες 79 έτη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση για τον συνολικό πληθυσμό έφθασε σε ένα αμερικανικό υψηλό όλων των εποχών των 77,5 ετών, από 49,2 χρόνια μόλις πριν από έναν αιώνα. Το προσδόκιμο ζωής στη Ρωσία κατά τη γέννηση είναι 12 χρόνια χαμηλότερο.2

Η παρακμή του κρατικού συστήματος υγείας ήταν εμφανής

Μετά από 70 χρόνια σοσιαλισμού, το 57% των ρωσικών νοσοκομείων δεν διέθετε ζεστό νερό και το 36% των νοσοκομείων που βρίσκονται σε αγροτικές περιοχές της Ρωσίας δεν είχαν καθόλου νερό ή αποχέτευση. Δεν είναι καταπληκτικό το γεγονός ότι ενώ η σοσιαλιστική κυβέρνηση, ανέπτυσσε εξερεύνηση στο διάστημα και εξελιγμένα όπλα, αγνοούσε εντελώς τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες των πολιτών της;
«Η βρωμιά, η δυσοσμία, οι γάτες που περιπλανιούνται στις αίθουσες, το μεθυσμένο ιατρικό προσωπικό και η απουσία σαπουνιών και ειδών καθαρισμού προστίθενται σε μια συνολική απεικόνιση απελπισίας και απογοήτευσης που παραλύει το σύστημα».
Η φρικτή ποιότητα των υπηρεσιών δεν είναι μόνο χαρακτηριστική της «βαρβαρότητας» της Ρωσίας και άλλων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης: είναι άμεσο αποτέλεσμα του κυβερνητικού μονοπωλίου της υγειονομικής περίθαλψης και μπορεί να συναντηθεί σε οποιαδήποτε χώρα. Στην «πολιτισμένη» Αγγλία, για παράδειγμα, η λίστα αναμονής για χειρουργικές επεμβάσεις είναι σχεδόν 800.000 άτομα σε πληθυσμό 55 εκατομμυρίων. Ο υπερσύγχρονος εξοπλισμός δεν υπάρχει στα περισσότερα βρετανικά νοσοκομεία. Στην Αγγλία, μόνο το 10% των δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη προέρχεται από ιδιωτικές πηγές.

Για τη συνέχεια  eleytheriagora

5 σχόλια:

  1. Κακώς δεν υπάρχουν σχόλια σε ένα τόσο επίκαιρο, καυτό και φλέγον θέμα, κρίσημης εθνικής σημασίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ Asterios Toxotis.
      Τι σχολια να γινουν φιλε μου για ενα ιππουργειο που προισταται ο πολακης ;.
      Οσον αφορα το σοβιετικο συστημα που το αντιγραφουμε επιτυχως,εχε σχολιασει η Ιστορια.

      Διαγραφή
  2. Η θεια μου είχει ιδιωτική ασφάλιση (INTERAMERICAN). Κάποτε έπαθε σκλύρηνση κατά πλάκας που χρειάζεται πανάκριβα φάρμακα. Και η INTERAMERICAN της έστειλε πίσω το συμβόλαιο μαζί με τα 2/3 των ασφάλιστρων που είχε πληρώσει μέχρι τότε. Οσο για την κυνικότητα και αλητεία των γιατρών, μάλλον είναι θέμα ατιμωρησίας αλλά και ακαδημαικό. Προβληματίστηκε ποτέ κανείς από την Ιατρική Σχολή για το τι είδους ανθρώπους ρίχνουν στην κοινωνία, ή τους διδάσκουν ότι είναι θεοί;;;
    Οντως η ιδιωτική περίθαλψη είναι καλλίτερη για τα μη κρίσιμα περιστατικά, στα κρίσιμα (και ακριβά) όμως; Ο σχωρεμένος ο Κακαουνάκης, κάτι θα είχε να πει γι' αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτα που διαβαζει κανεις βλεπει το προβλημα εφαρμογης και υποστηριξης ενος εγχειρηματος. Επισης θετουμε ως benchmark ενα συστημα υγειας που θετει φανερα και ξαστερα φραγμους σε μια μεγαλη μεριδα του πληθυσμου για την προσβαση στην ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη. Εγω ειλικρινα κατεχοντας ενα αναγνωρισμενο πτυχιο απο δημοσιο ελληνικο πανεπιστημιο και εχοντας λαβει την απαραιτητη φροντιδα στο ΕΣΥ και το NHS νομιζω οτι η βαση του προβληματισμου οδηγει σε αλλα ερωτηματα.

    Αν δεν υπαρχει τιμωρια, οροι εργασιας και φροντιδας των χρηστων υγειας , ποιο συστημα μπορει να λειτουργησει;

    Επομενως το υποκειμενο δεν ειναι καταναγκη το συστημα. Αλλα αυτοι που ασκουν την διαχειριση και την εποπτεια.

    ΟΛΠ η COSCO. Ειναι μια επι ισοις οροις αντιπαραθεση.

    Επισης σε μια δοση συναισθηματικης εξαρσης θα μπορουσε κανεις να πει: Αγιοι Αναργυροι τι σημαινει για την ελληνικη κοσμοθεαση;

    Θα πει κανεις και κλεινω μα εδω ειμαστε στο διπολο κρατος η αγορα. Ασε τον πολιτισμο απεξω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η καλύτερη υγιεινομικη περίθαλψη ειναι η ασφάλεια του Θεού ! Να μη μπλέξεις με γιατρούς και νοσοκομεία ! Αν μπλέξεις την πάτησες.Ειτε ιδιωτική ασφάλεια εχεις είτε δημοσια σε στέλνουν ολοι... Σε ολα τα περιστατικά ειναι καλύτερα τα δημοσια νοσοκομεία μετα λόγου γνωσεως.Εχασε ο πατερας κου κια περιουσία σε ιδιωτικά νοσοκομεία και θεραπεύθηκε με φάρμακο των τριών ευρω απο δημοσια γιατρό.Καλη της ωρα ! Αν εχει τύχη διάβαινε και ριζικό καρτερεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.