21/3/18

Τρεις εστίες έντασης που πυροδοτούν και ερμηνεύουν την τουρκική επιθετικότητα - Να γιατί έγινε... λύκος ο Ερντογάν

Εστίες έντασης στη γραμμή Συρία-Κύπρος-Αιγαίο
Σάββας Καλεντερίδης
Έχει σημασία να ερμηνεύσουμε τη συμπεριφορά του Ερντογάν και την τουρκική επιθετικότητα, η οποία έχει αποκτήσει άλλα χαρακτηριστικά το τελευταίο διάστημα ειδικά στην ΑΟΖ της Κύπρου. Η συμπεριφορά του έχει επηρεαστεί από τότε που οι μηχανισμοί του Γκιουλέν στο δικαστικό σώμα και τις διωκτικές αρχές, στις 17-25 Δεκεμβρίου του 2013, συνέλαβαν τα παιδιά δύο υπουργών του με εκατομμύρια δολάρια, υποχρεώνοντας σε παραίτηση τρεις έμπιστους υπουργούς του.
Τότε είχαν σκοπό να συλλάβουν και τον γιο του Ερντογάν αλλά και τον διοικητή της ΜΙΤ, κάτι που ο Τούρκος πρόεδρος αντιλήφθηκε έγκαιρα και γι’ αυτό κατόρθωσε να το αποφύγει.
Πίσω από την επιχείρηση αυτή ο Ερντογάν υποπτευόταν ότι κρύβεται το αμερικανικό βαθύ κράτος, που θεωρεί ότι προστατεύει τον Γκιουλέν, υποψίες που επιβεβαιώθηκαν με την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016. Η επιβεβαίωση αυτή, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη στήριξη των ΗΠΑ στους Κούρδους της Συρίας, ήταν που υποχρέωσε τον… νεοσουλτάνο να γονατίσει στον τσάρο, με αποτέλεσμα τη συνάντηση Ερντογάν-Πούτιν στην Αγία Πετρούπολη, στις 9 Αυγούστου2016.
Έκτοτε ο Ερντογάν είναι εκτός ελέγχου της Ουάσινγκτον και αυτό είναι μια βασική αιτία της αύξησης της επιθετικότητάς του. Είναι πλέον ανεξέλεγκτος από τη Δύση και σχετικά ελέγξιμος από τη Ρωσία.
Η νευρικότητα και επιθετικότητα του Ερντογάν αυξήθηκε όταν στις 14 Ιανουαρίου 2018 ο εκπρόσωπος του συνασπισμού των χωρών που συμμετέχουν στην επιχείρηση καταπολέμησης του Ισλαμικού Κράτους, συνταγματάρχης Thomas Veale, δήλωσε ότι οι ΗΠΑ πρωτοστατούν στην εκπαίδευση και τον εξοπλισμό στρατού συνόρων 30.000 ανδρών, για την προστασία των συνόρων της βόρειας Συρίας με το Ιράκ και την Τουρκία.
Η ανακοίνωση αυτή, όμως, δεν ανέβασε την πίεση μόνο του Ερντογάν, αλλά και του Πούτιν, ο οποίος μετά από αυτό έδωσε την άδεια στον Ερντογάν να εισβάλει στο Αφρίν, τις 20 Ιανουαρίου 2018.
Η εξέλιξη που κορύφωσε τη νευρικότητα και επιθετικότητα του Ερντογάν ήταν η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της γεώτρησης στο Οικόπεδο 6, στις 8 Φεβρουαρίου 2018 που ήταν θριαμβευτικά.
Ο Ερντογάν, που δεν έκανε κάποια επιθετική ενέργεια όταν ξεκίνησε η γεώτρηση στο Οικόπεδο 6, στις αρχές Ιανουαρίου του 2018, όταν είδε ότι από τη μια πλευρά κινδυνεύει η εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας, με την επιμονή των ΗΠΑ να συνεχίζει να στηρίζει τους Κούρδους στη βόρεια Συρία, και από την άλλη να παραμένει αποκλεισμένη από το «μεγάλο», όπως ...
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news

7 σχόλια:

  1. το θέμα ειναι πολυ μπερδεμένο !! Αν έρθει σε αντιπαράθεση με τους Αμερικανους θα τρίβει το χερια του ο Πουτιν Αν οχι τοτε αργα ή γρήγορα ο Σουλτανος θα φάει το κεφαλι του αλλα και της Τουρκιας , στην οποια υπάρχει ο κίνδυνος γενικού ξεσηκωμού στα ΝΑ της χώρας !!! ετσι κι αλλοιως θα έχουμε εξελίξεις μεγάλες .... εμας μη πάρουν τα σκάγια !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σωστα τα παραπανω. Αλλα, τωρα που ο σουλτανος στειλει ερευνητικο σκαφος στη κυπριακη ΑΟΖ, θα κριθει η αποφασιστικοτητα ολων. Θα δουμε ξανα, τα χαλια μας, ως κρατος και ως πολιτικο συδτημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δὲν μὲ προβληματίζει ὁ τοῦρκος πρόεδρος, τὸ δικό μας πολιτικὸ σύστημα... πολὺ κατευναστικό καὶ ἡττοπαθές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στην Κύπρο νομίζω ότι αυτό που θα συμβεί τελικά θα είναι, το οικόπεδο 3 να αλλάξει "χέρια" και να πάει σε εταιρία χώρας που θα μπορεί και θα θέλει να προστατεύσει τα συμφέροντα των εταιριών της - όχι της Ιταλίας, ούτε φυσικά, δυστυχώς, της Ελλάδας.

    Ως προς τα τεκταινόμενα στην Συρία, έχω την εντύπωση ότι το παιχνίδι είναι υπερβολικά μεγάλο για την Τουρκία. Ένα γεγονός που δεν πρέπει να υποτιμηθεί η σημασία του, είναι ότι ο Ερντογάν, με την νικηφόρα εκστρατεία κατά του Αφρίν, εδραιώθηκε μέσα στη χώρα του και μπορεί πια να θεωρηθεί ότι θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Αυτό έχει μεγάλη σημασία (αρνητική) για τους Αμερικανούς. Και θετική για τους Ρώσους, διότι χωρίς τον Ερντογάν δεν ξέρουμε αν θα παραμείνει η Τουρκία προσδεδεμένη στο ρωσικό άρμα. Το πιθανότερο είναι πως όχι (εκτός και εάν βρεθεί ένα διάδοχός του, π.χ. ο γιος του).

    Αυτή τη στιγμή η Τουρκία κάνει τη βρώμικη δουλειά για την Ρωσία και την Συρία: Διώχνει τις ΗΠΑ, δια της εκδίωξης των Κούρδων, από το συριακό έδαφος. Η Ρωσία προφανώς έχει περισσότερο αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να πάρει τα εδάφη από την Τουρκία. Μπορεί επίσης να πιέσει τις ΗΠΑ να βρουν μια συμφωνία για την ανατολική Συρία, που να επιτρέπει κάποια αμερικανική επιρροή, αλλά να αποδίδει τα εδάφη πίσω στη δημοκρατία της Συρίας. Το σίγουρο είναι ότι η Ρωσία δεν θα επετίθετο ποτέ εναντίον των Κούρδων χωρίς π.χ. να επιτεθούν αυτοί πρώτοι, ενώ η Τουρκία δεν είχε τέτοιες αναστολές. Άρα, προφανώς προσβλέπει σε μια πιο διαχειρίσιμη κατάσταση με τους Τούρκους.

    Εκεί που η Ρωσία μπορεί να την πατήσει, θα είναι να τα βρουν τελικά οι Αμερικανοί με τους Τούρκους και να κοιτάξουν να κρατήσουν οι Τούρκοι τα συριακά εδάφη με τη συμφωνία (και την προστασία) των Αμερικανών, έστω και ενάντια στη βούληση της Ρωσίας.

    Ο αστάθμητος παράγοντα θα είναι, τι θα κάνει ο συριακός στρατός όταν καθαρίσει όλες τις εστίες ανταρτών. Αυτό είναι πιθανό να συμβεί μέσα στο 2018. Αν καθαρίσει με την Ανατολική Γούτα, δεν μένουν ως αξιόλογες εστίες παρά η περιοχή της Νταράα και η επαρχία του Ιντλίμπ. Ο συριακός στρατός είναι σε θέση να εξουδετερώσει και τις δύο αυτές εστίες και να εξαλείψει μετά εύκολα και τις υπόλοιπες, λιγότερο σημαντικές εστίες (Dumayr, Ανατολικό Καλαμούν, έρημος της Χόμς/Ντέιρ Εζζόρ). Όταν πια δεν θα έχουν πού αλλού να πολεμήσουν, τι θα κάνουν οι στρατιώτες του Άσαντ; Θα έχουν να διαλέξουν εάν θα στραφούν πρώτα κατά των Κούρδων/SDF ή κατά των Τούρκων. Και όσο και εάν δεν είναι εύκολο να στραφούν κατά των Τούρκων χωρίς την Ρωσία να τους υποστηρίζει αεροπορικά, είναι βέβαιο ότι και οι Ρώσοι θα έλθουν σε δύσκολη θέση και δεν θα θέλουν να στραφούν οι Σύριοι αποκλειστικά προς το Ιράν.

    Τότε θα έχουμε αναγκαστικά εξελίξεις και προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που ο Άσαντ κάνει κάποια υπομονή με τους Τούρκους, έστω και εάν προφανώς δεν τους εμπιστεύεται.

    Κρίσιμο σημείο νομίζω ότι είναι ότι ο Άσαντ και το Ιράν ήταν οι μόνοι που κάπως υποστήριξαν τους Κούρδους έναντι της Ρωσίας. Αυτό θα κάνει πολύ πιο εύκολη μια επέκταση της συριακής κυριαρχίας στις περιοχές που ελέγχουν σήμερα οι Κούρδοι. Ψυχολογικά οι Κούρδοι ανήκουν σήμερα περισσότερο στο κράτος της Συρίας, παρά στο ανεξάρτητο Κουρδιστάν που τους υποσχέθηκαν οι ηγέτες τους και εν μέρει και οι ΗΠΑ. Είναι φανερό ότι δεν τους παρέχει καμία διασφάλιση ειρηνικής επιβίωσης ένα τέτοιο σχέδιο, σε αντίθεση με την συριακή κυβέρνηση. Αυτό θα αποτελέσει προάγγελο εξελίξεων εις βάρος των συμφερόντων του Ισραήλ, που είναι και ο αστάθμητος παράγοντας όλων αυτών των εξελίξεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι σκεπτικό!!!...... Τα λέω μήνες τώρα και πρώτη φορά συμφωνώ με κάποιον.....

      Διαγραφή
  5. Και η πλακα ειναι,οτι ενω ολοι κοιταμε προς εγγυς και μεση ανατολη,αφηνουμε τα νωτα μας ακαλυπτα.
    Τι γινεται εκει στην Αυλωνα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. It is time for Greece to stand up to Turkish aggression now and to the Turkish efforts to grab the natural resources of Hellenism in Cyprus and in the Aegean. Greece must sink the Turkish ship, which will drill in the AOZ of Cyprus and in any other part of the Greek AOZ in the Aegean and Eastern Mediterranean Sea. If Greece fails to act, then Turkey will continue to grab more and more of the natural resources of Hellenism, and this will be a new national tragedy and treason.
    The Greek Lion

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.